"Człowiek czasem musi, inaczej się udusi..."

Zazwyczaj tego nie robię, ale dzisiaj pozwolę sobie na odrobinę prywaty. Zapewne zauważyliście,że od  miesiąca jest mnie tutaj troszkę mniej. Posty nie pojawiają się codziennie, a czasami z kilkudniowym odstępem. Ostatni miesiąc to dla mnie koszmar, który niestety nadal trwa..

Mój tata ma 52 lata, pracuje w transporcie. Jeździ tirem rozwożąc towar po Europie. 25 listopada tata będąc w trasie miał wypadek, rozległy zawał.. Reanimowano go 30 minut, po czym przewieziono do kliniki uniwersyteckiej w Niemczech. Od tego czasu tata był w śpiączce pod respiratorem. Byłam tam..widziałam.. ile łez wylałam nikt nie potrafi policzyć..Lekarze dawali tacie 50% szans na przeżycie. Uczepiłam się tej myśli jak rzep psiego ogonu. Chodziłam do kościoła, codziennie się modliłam tylko i wyłącznie o zdrowie dla taty. Naprawdę wierzyłam,że wszystko się ułoży.. Każdy telefon z Niemiec był dla mnie ciosem-zawsze słyszałam jakieś złe wieści.. - zapalenie płuc, przestały pracować nerki, zapalenie organizmu, 20% szans.. gorączka ponad 40 stopni C..serce nie wytrzymało....



tata zmarł 19 grudnia...................................... Nie ma słów,żeby wyrazić co teraz czuję... I ja się pytam gdzie jest w tym momencie Bóg? Bóg, do którego modliłam się codziennie i jedyne co chciałam to zdrowie dla taty??? Wierzyłam w cud, ale teraz wiem,że jest to zjawisko głęboko przereklamowane lub też przeznaczone tylko dla wybranych jednostek. Ja wiem,że Bóg to nie jest koncert życzeń,ale dlaczego musiał odebrać mi akurat mojego tatę? Dlaczego nie zawołał do siebie kogoś kto ma np ponad 100lat?? Tyle chciałabym powiedzieć, poradzić się taty, chciałabym się przytulić, powiedzieć "kocham"..



Nie warto tracić czasu na kłótnie, obrażanie się .. Człowiek jest tyko człowiekiem.. z natury jesteśmy niedoskonali, popełniamy błędy.. Dbajcie o swoich najbliższych,każdy dzień traktujcie tak jakby był waszym ostatnim.. życie jest tylko jedno i tylko sam Bóg wie ile czasu nam zostało, nie zaprzepaśćmy ani jednej minuty.. ja oddałabym wszystko,żeby choć raz móc porozmawiać jeszcze z tatą i powiedzieć jak bardzo go kocham..................

Najprawdopodobniej 28.12 będzie pogrzeb taty, jest wiele spraw, które trzeba załatwić przed ceremonią. Tatuś jutro przyjedzie do kraju...w podwójnej, zespawanej trumnie... już nigdy go nie zobaczę...........Tak bardzo za nim tęsknie..w listopadzie umawialiśmy się na święta..Nigdy w zyciu nie pomyślałabym,że w tak młodym wieku stracę swojego tatę... Na moim funpage mówiłam Wam kiedyś,że potrafię płakać oglądając wiadomości, bo jestem wrażliwa na ludzką krzywdę.. nie chcecie wiedzieć co ja teraz czuję....




Tatusiu.. kocham Cię nad życie i tak bardzo bym chciała żebyś wrócił...........

Nie umiera ten, kto pozostaje w pamięci i sercu bliskich..

Pamięci mojego taty...